نیا باران,زمین جای قشنگی نیست

         من از جنس زمینم ,خوب میدانم

        که اینجاجمعه بازار است

       و دیدم که عشق را در بسته های زرد

             کوچک نسیه میدادند,

                     در اینجا قدر مردم را به جو

      اندازه میگیرند

   در اینجا شعر حافظ را به فال کولیان

          دربه در اندازه میگیرند

     نیا باران,زمین جای قشنگی نیست....

      تو مثل راز پاییزی و من رنگ زمستانم

                 چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمیدانم

       تومثل شمعدانیها پر از رازی و زیبایی

                  و من در پیش چشمانت مشتی خاک گلدانم

        تو مثل مرز احساسی قشنگ و دور و نامعلوم

                  و من در حسرت دیدار چشمت رو به پایانم

       تو مثل لحظه ای هستی که باران تازه میگیرد                                                         و من مرغی که از عشقت فقط بی حال و حیرانم

آنک خیال خورشید، در سرم میرود و ابریست
ابریست
ابر
ابر...
نمی بارد این ابر ...
ابر بی باران چه فایده
جه دلگیر
چه تنگ
اما نفس
می آید
میرود
ولی خالیست
خالیست
خالی...

خدايا!

  به من توفيق ده

         تلاش در شكست

              صبر در نوميدي

                      رفتن بي همراه

             كار بي پاداش

     فداكاراي در سكوت

                دين بي دنيا

         عظمت بي نام

خدمت بي نان

         ايمان بي ريا

                خوبي بي نمود

         عشق بي هوس

تنهايي در انبوه جمعيت

                ودوست داشتن

بدون آنكه دوست بداند

               روزي كن!!!!!!!!!!!!!

                آمين يا رب العالمين

بر سنگ قبر من بنويسيد خسته بود
اهل زمين نبود نمازش شكسته بود
برسنگ قبر من بنويسيد شيشه بود
تنها از اين نظر كه سراپا شكسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد پاك بود
چشمان او كه دائماً از اشك شسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد اين درخت
عمري براي هر تيشه و تبر دسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد كل عمر
پشت دري كه باز نمي شد نشسته بود

 

آمد و آتش به جانم کرد و رفت
با محبت امتحانم کرد و رفت
آمد و بنشست و، آشوبی بپا
در میان دودمانم کرد و رفت
آمد و روئی گشود و، شد نهان
نام خود، ورد زبانم کرد و رفت
آمد و او دود شد، من شعله ای
در وجود خود، نهانم کرد و رفت
آمد و برقی شد و، جانم بسوخت
آتشین تر، این بیانم کرد و رفت
آمدو آیینه گردانم بشد
طوطی بی همزبانم کرد و رفت
آمد و قفل از دهانم بر گشود
چشمه ی آب روانم کرد و رفت
آمدو تیری زد و، شد ناپدید
همچنان صیدی نشانم کرد و رفت
آمد و چون آفتی در من فتاد
سر به سوی آسمانم کرد و رفت

عشق در دريا غرق شدن است . دوست داشتن در دريا شنا كردن .

رنج بزرگ انسان هميشه از تنهايي است .

دلي كه از بي كسي غمگين است هر كسي را مي تواند تحمل كند .

در بهشت تنها بودن سخت تر از كوير است .

تنهايي به معني بي كسي نيست به معناي جدايي است
به معناي بي كسي نيست به معناي بي ( اويي ) است

تنها دو جا هست كه هر كسي خودش است. بستر مرگ .سلول زندان

بد دردي است در انبوه خلق تنها بودن و در وطن خويش رنج غربت كشيدن .

انتظار يكي از زيباترين و عميق ترين جلوه هاي روح فراري و بي آرام انسان است .

اگر عشق نباشد تنهايي نيست ، تنهايي آرزو است ، سعادت و آرامش است .

آدم هايي كه هيچ وقت احتياج به تنهايي ندارند ، معمولا ادم هاي كم مايه اي هستند .

رنج جان كاهي است گنج بودن و مجهول ماندن !

هر چه انسان تنهاتر مي شود ، در خودش بيشتر بي گانگي احساس مي كند .

من تنهايي را از آزادي بيشتر دوست دارم

مردن بهتر است از زندگي كردن با شركاي بد رنگ زندگي

اي پناهگاه ابدي تو ميتواني جانشين همه ي بي پناه ها شوي

آه كه ناداني انسان ، خدا را چه رنجي مي دهد !

پرستش ، عالي ترين احساس دوست داشتن است .

مطمئن باش برو
ضربه ات کاری بود
دل من سخت شکست
و چه زشت به من و سادگی ام خندیدی
به من و عشقی پاک که پر از یاد تو بود
وبه یک قلب يتيم که خیالم می گفت تا ابد مال تو بود
تو برو
برو تا راحت تر تکه های دل خود را
آرام سر هم بند زنم